Biz seni ne çok sevdik yollar Anadolu’yken
Kuruyan ağaçların yeşeren dallarıyken
Biz seni ne çok sevdik ellerimiz yumrukken
Başımızda sevdalar düşlerimiz savrukken
Biz seni ne çok sevdik önümüzde yürürken
Dağların arkasını bizden önce görürken
Biz seni ne çok sevdik rüzgâra direnirken
Aydınlık yarınların ufkunda görünürken
Biz seni ne çok sevdik yanımızda olurken
Karanlığın putunu İbrahim’ce kırarken
Biz seni ne çok sevdik yaramızı sararken
Gül yüzlü sevdamızın iklimini solurken
Biz seni ne çok sevdik varlığın yeter bize
Gösterdiğin çağların hasreti tüter bize.
