Dünyada siyasi, sosyal, ekonomik, kültürel alanlarda yaşanan hızlı değişimlere karşı kendi benliğini, kimlik ve kültürünü koruyamayan toplumlarda değişim ve dönüşüm hızlı başlıyor. Kaybolan değerler, horlanan, tacize, tecavüze ve şiddete uğrayan çocuklar, bayanlar hayvanlar…Bu kadar sapkınlıklar, yerlerde sürünen ahlaki değerler, insan vicdanına sığmayan olaylarla sarsılıyoruz. Sahi biz toplum olarak nereye gidiyoruz, biz kimiz?
Toplumların bugününü ve yarınını tehdit eden kültür, inanç ve ahlaktaki erozyon, özellikle genç kuşakları esir alan çok katmanlı, çok boyutlu bir sorun haline dönüşmüştür. İnsan ve toplum olarak ne oluyor bize ki, başkalaşım ve değişime uğruyoruz. ‘Ne oldu, neden oldu da biz toplum olarak bu kadar sekülerleştik, yozlaştık?’ Ülkemizde neden insanlar, aileler birleşme değil de ayrışmanın eşiğine gelmiştir? Bugün neler kaybettik, yaşananlar bizi nerelere getirdi? Hayatın birçok alanlarında özümüzden, değerlerimizden uzaklaşarak dünyevileşiyoruz da sürükleniyor, savruluyoruz… Fert ve yöneticiler olarak neler yapılacağını düşünmeyecek, sorumluluk taşımayacak, gerekli çalışma yapmayacak mıyız!…
Günümüzde söylemlerle eylemlerin örtüşmez hale geldiği bir dünyada yaşıyoruz. Ölçüler ve değerlerin yozlaştığı; inanç zafiyeti, ikiyüzlülük, ahlaksızlık, dünyevileşme ve maddeye tapma eğilimi yaygınlaşıyor. Dürüst, ahlaklı, ilkeli insanlardan oluşan bir toplum olmaktan uzaklaşıyoruz maalesef. Giderek artan çocuk, kadın taciz ve cinayetleri, eşine karşı şefkat ve merhametle davranmak yerine şiddet ve insanlık dışı eylemlere başvurulması, öğretmenine, anne babasına saygıda kusur, araçta, yolda, yaşlılara, düşkünlere saygı göstermeyip, yer vermeyip umursanmıyorsa, uyuşturucu belâsı bir dalga boyu gençliğimizi kuşatmaya başlamışsa, çocuklarımız gerçek hayattan kopup sanal âleme kendini kaptırmışsa, hazırcı bir kuşak geliyorsa derin derin düşünüp, çareler aramalıyız.
Yöneticilere, siyasilere, eğitim kurumlarına, tüm sivil toplum örgütlerine, anne- babalara sesleniyoruz; sorumluluklarınızı unutmayınız, geleceğinize sahip çıkınız!
Türk aile yapısında değişim, dönüşüm ve buna etki etki eden unsurlar
Yapılan akademik araştırmalarda Türk aile yapısının değişim ve dönüşümüne etki eden başlıca unsurların göç, yoksulluk, toplumsal değerler, teknoloji ve kadınların çalışma hayatına girmesi olduğu sonucuna ulaşılmıştır.
Hayatımızın tüm alanlardaki erozyonun sebepsiz olmadığı, hepimizin eseri olduğunu görmeliyiz. Yaşadığımız tüm toplumsal hadiselerin dayandığı bir sebep-sonuç ilişkisi vardır. Aynı sebepler, aynı sonuçları doğurur. Allah; “…Bir toplum kendilerindeki iyi özellikleri değiştirinceye kadar Allah, onlarda bulunanı değiştirmez…” (Rad Suresi 11. Ayet) diye ifade buyuruyor. Yani, aslında bireysel veya toplumsal değişimin faili yine birey veya toplumun kendisidir. Herkes kendi tercihi ile geleceğini oluşturuyor. Bu sınav dünyasında iradelerin serbest bırakılmasının boyutu da bunu gerektiriyor.
İnançtan, değerlerden uzak ve kopuk yaşantı, ailenin değersizleştirilmesi, çocuklara dini, milli ve yerli eğitimin verilememesi gibi birçok nedenler bizi bizde alıp götürüyor. Milletimizin, millet olmaktan çıkmasının sebepleri arasında başta ailenin dağılması ve nesebin bozulması, babası belirsiz çocuklar, nikâhsız evliliklerden meydana gelen çocuklar… Zayıf aile yapısı ve bağı, kötü çevre ve arkadaş grupları çocukları bizden alıyor. Mutluluğu ailede, evde, okulda bulamayanlar yanlış yerlere yöneliyorlar, farklı arayışlara kapılıyorlar. Kişilik ve kimlik aramada bocalamalar başlıyor. Güvenebileceği, sarılacağı, sınacağı bir kucak yer arıyor. Herkes bu acımasız olaylardan nasibini alıyor.
Çocuk ve gençlerimiz risk altında olup bunları kim koruyacak. Madde bağımlılığı 11 yaşa kadar düşmüştür. Dünya sağlık örgütü Türklerin de aralarında bulunduğu30 ülkede yaptığı araştırmaya göre; cinayetlerin %85, ırza tecavüzlerin, şiddet olaylarının %50si, trafik kazalarının %60, kadına şiddet olaylarının %70 şinin en etkili sebebi alkol ve uyuşturucu…
Sağlam, şuurlu aile yapısı; evlilik müessesesi ve kadının annelik rolünün önemi sağlam toplum özellikleri arasında etkin faktördür. İstatistiklere baktığımızda, genç intiharların %63’ü, evsizlerin ve evden kaçmış çocukların %90’ı, davranış bozukluğu olan çocukların %95’i, tecavüz ve şiddet suçlusu çocukların %80’i devlet korumasına alınan çocukların %70’i, sokaklarda kalan, tecavüze veya şiddete maruz kalan kızların %80’i, davranış bozukluğu gösteren kızların%85’i kopuk aile yapısından, anne ve babasız evlerden çıkıyor. Anne ya da babayı evden uzaklaştırıp, aileyi başıboş sorumsuz bırakan yapı ve anlayışalar toplumu felakete sürüklüyor. Bunun yanında ‘İstanbul Sözleşmesi’, ‘Ailesiz Toplum Projesi’ ve Avrupa uyum yasalarının yaptığı tahribatlar…
Toplum olarak büyük bir saldırı altındayız
Bugün Müslümanlar en etkili, en tehlikeli ve gizli saldırılarla karşı karşıyadır. Silahların en tehlikelisi toplumun değer yargılarını zaafa uğratmaktır. Düşmanlar bizleri füze ve bombalarla değil, değerlerimizi değersizleştirmek, bizi değiştirmek ve dönüştürmekle yıkmaya çalışmaktadır.
Biz ne zamandır bu kadar egoist, bencil, pragmatist, merhametsiz, vicdansız olabildik. Yolda kalmışlara, düşkünlere, gariplere, kimsesizlere, çocuklara, yaşlılara el uzatan bir medeniyetin insanları bu hale nasıl gelir?
Doğruluktan, dürüstlükten, ahlaktan nasıl koptuk da menfaatleri uğruna yekdiğerini kandırıp aldatan, kaba, hırçın, nobran davranışlar sergileyen; itikadi ve ahlaki aşınma yaşayan bir duruma geldik. Neden bu kadar dünyaya ve mala düşkün olduk? İnsan ve insanlık olarak nereye gidiyoruz. ” Bize ne oluyor? Nereye sürükleniyoruz? Neler yapmalıyız?” Sorularına çözümler üretmek zorundayız. Yoksa geleceğimiz karanlıkta kalacaktır.
Biz, bizim olan milli kültürümüzle birlikte bizim olan değerlerimizi; çocuklarımızı, milli ve İslami ailemizi kaybetmeye başladık. Tarihimizi, ecdadımızla bağımızı kaybettik. Öz be öz bizim olan saf, duru yaşantımızı, helal-haram düşüncemizi kaybettik. Biz Müslüman gibi inandık, materyalistçe-pragmatistçe düşündük, makyavelist yaşantılara özendik. Batı sarmalıyla bocalamaya başladık, sonuçta kendimize ve geleceğe olan güven ve inancımızı kaybettik.
Şiddet ve cinsel saldırganlık asla Müslüman Türk toplumunda yaşamım bir parçası olamaz! Uyutuluyor, yabancılaştırılıyor ve kimliklerimizle dönüştürülüyoruz. Her gün televizyonlarda tele vole kültürüyle genç dimağlara enjekte edilen; toz pembe ve sanal hayatlar, manken, sanatçı, artist olma hayalleri, değişik eğlence ve müzik yarışmaları, yanlış yerde yanlış insanla tanışıp arkadaş olma, debdebeli hayat özentisi, kolay para kazanma, renkli yaşantı, anne-baba baskısı, aile içi şiddet, töre, berdel, kuma, kumar vb. Gayri meşru yaşantı ve özentiler… Birçok faktörlerle güzelim yalın hayatlar yozlaştırılıyor, yok oluyor…
Bulundukları şart ve hayattan kaçıp kurtulmayı, kendilerine özendirilen hayatın içinde olmayı düşleyenler ve bu hayalleri uğruna, heba edilen nice canlar, hayatlar… Bilmedikleri ama girmeye can attıkları farklı bir dünyanın içerisinde sessizce kaybolan ümitler…Sahi nereye gidiyoruz. İnsanlığın can çekiştiğinin farkında mıyız?
Milletimizin manevi damarlarına yapılan saldırılar göz ardı edilemez. İnsanlar Vahyin mesajı yerine kendi mesajlarını anlıyor, anlatıyor ve yaşıyorlar. Bugün belli merkezlerce Allah’ın dinine savaş açılarak Müslümanlar uydurulmuş din anlayışlarıyla, istismarlarıyla saptırılmışlar, sapıtmışlardır… İnsan, kimin ne dediğine değil, Allah’ın ve Resulünün dediğini dikkate alıp önemser, yaşarsa kendisi de toplumlar da felaha, kurtuluşa ererler…
Değerlerimize sahip çıkmak bizim çözüm anahtarımızdır!
İmanlı kalp kirlilik kabul etmez. Kirli olmayan kalp sapkın etkilere karşı tepki gösterir, en zayıf tepkisi de buğz etmektir. Buğzedemiyorsa kalp kirden kararmıştır ki, bu kalbi ve imanı gözden geçirmek gerekir… “Bundan 300 yıl kadar önce de Müslümanlar namaz kılıyordu şimdi de kılıyor. 300 yıl evvel dünyaya hakimdi, şimdi ise sürünüyor. Namazda bir değişiklik olmadığına göre, Müslümanlarda bir değişiklik var. (Roger Garaudy Fransız düşünür yazar)
Toplumsal değişimin hızını, çoğunluğun sorumluluk alması belirler! İmkanlar imanı güçlendirmezse, zayıflatıyor demektir. Hayatımızda Peygamberimiz Hz. Muhammed (SAV) ve ashabını model aldığımızı iddia ederek; batının istilacı kültürlerinin ve propagandalarının etkisi ve özendirilmesi ile Hıristiyan’ca bir hayatı kendimize model aldık ve öyle yaşamaya başladık. Bizler Batının hayat tarzını anlatan sanatçıların, dizilerin müptelası olduk. Dün hayatımızda yadırgadığımız, ayıpladığımız, utandığımız olaylar uyuşturulduğumuzdan bugün tepki vermez olduk. Toplumun hayat anlayışına ve inancına ters gelen, yadırgadığı pek çok tarz ve anlayış bir süre sonra normal hale gelmeye başladı. Gayrı meşru yaşantılar normal olarak görülmeye başlandı. Çocuklarımızı, gençlerimizi kaybetmeye başladık. Sonrasında aynaya bakıp biz ne yapıyoruz, biz ne zaman bu kadar kendimizden geçtik, kendimizi kaybettik, biz olmaktan çıktık diye sormaz olduk.
Toplumların temel sorunu insani değerleri yaşatma sorunudur
Son senelerde bütün kahırlığı ile yaşadığımız ve fakat anlamlandırmakta müşkülat yaşadığımız bu problemler yığınını; ne yaptık ki veya neyi yapmadık ki bugün böyle bir durumla karşı karşıyayız? Toplumsal bir muhasebe ve murakabe yaparak, bu sürecin birinci adımı; tüm siyasi, etnik ve ideolojik yargılarımızdan arınarak, yeniden bir medeniyet inşa sürecini başlatmak olmalıdır. Problemimizin mahiyeti insanidir ve yaşadığımız tarihsel macera önümüze bu problemlere dair geniş bir tecrübe ve ibret alanı bırakmıştır. Buradan bir iz takibi yaparak geleceğe dair yeni bir sayfa oluşturabiliriz.
Bakınız son yıllarda; suç oranı, uyuşturucu kullanımı ve bağımlılığı, fuhuş büyük oranda artmış. Günümüzde birçok alanda gelişmeler varken, dini alanda bu kadar çeşitlilikte ve çoklukta anlatılan bir din varken, birçok televizyon ve radyolarda hiçbir devirde olmadığı kadar da dini programlar varken, basılı medya da din anlatılırken, toplumda görülen sapma ve sapkınlıklar neyin nesi? Bunun yanında, Diyanet işleri başkanlığına bağlı 85.000 cami, Diyanet işlerinin personel sayısı 144 bin, bunlar arasında müftü, imam, müezzin, Kuran Kursu öğretmeni, vaaz varken, 4 milyon maaşlı dinle ilgili kurumlarda insan varken, dini eğitim veren kurumlarımızdan olan 853 İmam Hatip Okulu ve 1milyon öğrencisi varken, 86 İlahiyat fakültesi ve buradaki öğretim görevlileri ve öğrencileri varken, birçok farklı okullarımız ve bu okullarda 1 milyon civarında öğretmen varken, onlarca dini dernek, vakıf ve sosyal örgütler, diğer yandan bunca cemaat, tarikat, teşkilatlar varken neler oluyor da manevi, ahlaki anlamda erozyon ve yozlaşmalarla savrulmalar artmıştır.
Allah’u Teâlâ, Kur’an-ı Kerim’inde insanı şerefli yarattığını ve bu şerefin korunması için de bazı kurallar koyduğunu belirtmektedir. Bize din diye ne anlatılıyor, biz de dinden ne anlıyoruz ki veya İslamı yaşıyor muyuz ki bu sapma ve sapıtmalar, yoldan çıkmalar artıyor. Allah’ın mesajında bir eksiklik olmadığına göre, öğretilen dinde mi sıkıntı var bizde mi? Dinin merkezinde insan vardır, akıl vardır. Din, insanı insanlaştırmak, eşrefi mahluk yapmayı amaçlar. Yoksa insanı ilahlaştırmak veya nefsi putlaştırmak için yoktur. İnsanoğlu merkeze nefsi değil de imanı, aklı ve vicdanı alarak hareket ederse eşrefi mahluk unvanıyla şereflenir. Yoksa merkezde nefs olursa insan insanlıktan çıkarak alçalır…
Çağdaş dünyada Müslümanlar dinlerini şuurla anlamanın ve yaşamanın, sonuçta rahata ve felaha kavuşmanın çabası içerisinde olmalıdır. Kültürel, ahlaki ve dini değerleri öteleyen, istismar edenlerle, toplumun tüm manevi genleriyle oynayanlara karşı seyirci kalınamaz. Bilimsel ve akli düşünme becerileri siyasileştirilmiş, uyuşturulmuş toplumlarda kalkınma ve ilerleme beklenemez. Çünkü bugün akıl ve bilim devre dışı kalmış, adaletten sapma ile emanet ehliyete verilmemiştir.
Hedefsiz olarak başlanmış çalışmalar sonuçsuz kalır.
Büyük düşünmek geleceği tasarlamak zorundayız! Ben neyim, kimim, hangi toplumun, hangi inancın mensubuyum. Mensubiyet ve ayniyet duygusunu evlatlarımıza evde, okulda verebildik mi? Müslüman Türk kimliği bilgisi ve kültürünü verebildik m? Yarın karşımızda bizim olmayan, bizden uzak kimliksiz, kişiliksiz çocuklar istemiyorsak başta kültürel, ahlaki, ailevi ve insani değerleri öğretmeli, çocuklarımızı çağın ihtiyaçlarına göre hazırlamalıyız. Çocuğun gelişiminde, hayata hazırlanmasında, uygun disiplin yöntemlerinin kullanılmasında ailelere, devlete; medyaya, ana sınıflarına, okullarımıza, din görevlilerine ve sivil toplum örgütlerine önemli görevler düşüyor…
Bir millet inancı, tarihi, kültürü ve medeniyetiyle büyür. Bir millet kültürüne sahip çıkan, iyi eğitilmiş milli, manevi değerleri bilen çocuklarını yetiştirmeli ki, geleceğine umutla, güvenle bakabilsin…
Toplumsal yozlaşma hayatımızın birçok alanını sarmaşık gibi sarmış, ağ gibi örmüş. Şayet aileyi kaybedersek toplumu ve devleti kaybederiz. İnsan inançlı olmalı, inancını kaybetti mi düşmanı da şeytanı da her zaman içinde taşır. Bu günlerde hep diyoruz ya “İdam gelsin!” Evet gelsin ama beraberinde; kalplere iman gelsin, hidayet, sevgi, merhamet, şefkat, haya duygusu gelsin. Hak, hukuku ölçü alan, milletin derdini dert edinen yöneticiler gelsin, Helalı harama tercih edenler gelsin, anne babasına, eşine ve çocuklarına şefkat merhametle davrananlar, hayatını haramlardan kötülüklerden uzak tutanlar gelsin. Bunlar kendi başlarına tabi ki gelmezler. Bunlar bir sistem içerisinde her alanda kavratılması ve yaşanılmasıyla olacaktır
Ahlakımızı düzeltip, ahlakı siyasete egemen kılmamız birçok problemlere çözüm olacaktır. Hayatın tüm alanlarına yaşantımıza; kalbimize, gönlümüze, yuvamıza, iş yerimize, çevremize, hasılı her yere Kur ’anın mesajı, peygamberimizin sünneti gelsin. Yoksa, Borçlar Kanunu’nu, Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu’nu İsviçre’den, Ceza Kanunu’nu İtalya’dan, Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nu da Almanya’dan alarak oluşturulan “Medeni Kanun” ve “AB Uyum Yasalarıyla” bu tür sapkınlıkların önüne geçilmesi mümkün değildir. Azgınlaşan toplumun ıslah edilmesi ancak “Medeniyetimizi yücelten Hukuk ve ahlak sistemiyle” mümkündür!
Çare vardır; sen varsan, inanıyorsan, samimi olunursa, ızdırap hissedilirse…
Çözüm! Başta siyaseti şahıs değil, devlet siyaseti haline getirmeli ve siyaseti ilmi ve ahlaklı kılmaktır. Aklı kullanmayı, düşünmeyi, sorgulamayı ve üretmeyi başarmaktır. Kendimize, öze dönmekte, biz olmakta, milli kültür ve inanç sistemimize sarılmaktadır. Yani topyekûn fert, devlet ve toplum bütün kurumları ile canını ortaya koyarak mücadele etmeli, kökü tarihine, kültürüne ve medeniyetine bağlı yerli ve milli bir eğitim modeli şarttır.
Problem çözümde devlet erki harekete geçmeli ve tüm kurum, kuruluş şahıs olarak herkes üzerine düşeni yapmalı. İlim ehli, konu uzmanı akademisyenler, psikolog, sosyolog ve diyanetten oluşacak ekiple, heyetle konu ve problemler araştırılıp çözüm önerileri oluşturulmalı, bir strateji ve eylem planı hazırlanmalıdır.
İlköğretim ve ortaöğretim müfredatına “kötü alışkanlıklar (sigara, alkol uyuşturucu vb.) ve davranışlar konusu yerleştirilmeli ve işlenmeli, sağlıklı fert ve toplum örnekleri ortaya konmalıdır. Televizyon programlarında örnek aile tipleri aileyi, çocuk ve gençleri eğitici yayınlara yer verilmeli, bu bir devlet politikası haline getirilmelidir. Sağlık bakanlığı aile ve sosyal politikalar bakanlığı, Milli eğitim bakanlığı birlikte çalıştaylar yapıp çözüm önerileri oluşturulmalıdır.
Sivil toplum örgütleri geniş bir eğitim ve bilişim ağı ile harekete geçilerek gençlik çalıştayları oluşturulmalı, eğitici programlar hazırlanarak aileler eğitilmelidir. Gençler başıboş bırakılmadan okumaya, edebiyata, sanatsal, sportif etkinliklere yönlendirilmelidir.
İşsizlere, gençlere meslek edindirme kursları düzenlenerek belli iş ve sanat imkanına kavuşturulmalıdır. Teşvik edici, aydınlatıcı ve yol gösterici mahiyette olmak üzere kişinin; kötü alışkanlıklarla, stresle başa çıkma, şiddeti önlemeye yönelik farkındalık sağlayacak tutum ve davranış değiştirmeyi hedefleyen eğitim ve rehabilitasyon programlarına katılması için alanlar oluşturulmalıdır.
Buhranın girdabından kurtulmak için, yeniden dirilişin isteğinde ve azminde, inancın derdini dert edinerek çaba sarf edilmelidir. Dava şuuru ve bağlılığıyla, inanmış insanların üstün gayretiyle inanç ve medeniyet hamlesi büyüyecek, yeniden inanmanın ve var olmanın temelleri oluşturulacaktır.
Allah’ın yardım ve inayetiyle geleceğimizi yeniden inşa edebiliriz. “İslâm Medeniyetinin büyüklüğünü kendi insanımıza anlatmak zorundayız” Bu süreç ilim istiyor, bu süreç ızdırap duyma istiyor, ahlak istiyor, bu süreç fedakârlık, diğergamlık istiyor. Her şeyden önce sağlam bir niyet ve onu motorize edecek halis bir amel, eylem istiyor…
Dinden uzaklaşma yerine, dinle yeniden tanışma ve yeniden barışmalıyız ki, yaşanılan buhranlardan, problemlerden kurtulalım, huzura erelim, yücelelim büyüyelim. İnsanın İslamla yeniden tanışması, özünü anlaması ve yaşaması için İslam Rönesans’ına ihtiyacımız vardır. İslam ruhu ve manasıyla anlaşıldığı, anlatıldığı ve yaşandığı surette insan ve toplumları ıslah eder, mutlu eder… Allah’ım! Ancak sana kulluk eder ve yalnız senden yardım dileriz, bizleri ve nesillerimizi doğru yoldan ayırma…
